Δημήτρης Κατσαπρακάκης

Ο Δημήτριος Κατσαπρακάκης είναι Διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1997) και Διδάκτωρ Μηχανολόγος Μηχανικός (2007) του ίδιου ιδρύματος με αντικείμενο «Μεγιστοποίηση διείσδυσης αιολικών πάρκων σε απομονωμένα ενεργειακά συστήματα». Από το 2001 εργάστηκε σε σειρά επιστημονικών και ερευνητικών προγραμμάτων στο Εργαστήριο Αιολικής Ενέργειας του ΤΕΙ Κρήτης, με αντικείμενα συναφή με την αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ) και την ορθολογική χρήση ενέργειας. Έχει συμμετάσχει σε πλήθος Εθνικών και Ευρωπαϊκών έργων Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης, ως Ερευνητής ή και Επιστημονικά Υπεύθυνος.

Το 2008 εκλέχτηκε επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του ΤΕΙ Κρήτης, ενώ το 2020 εκλέχτηκε στη βαθμίδα του καθηγητή ανώτατης βαθμίδας του ίδιου Τμήματος, πλέον στο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο. Από το 2017 έως το 2021 υπηρέτησε στο αξίωμα του Προέδρου του Τμήματος. Διδάσκει στο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών και επίσης στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών «Ενεργειακά Συστήματα» του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου.
Στα επιστημονικά και ερευνητικά ενδιαφέροντά του συμπεριλαμβάνονται η διείσδυση ΑΠΕ σε νησιωτικά συστήματα, η σχεδίαση και ανάπτυξη υβριδικών σταθμών, οι σταθμοί συμπαραγωγής ηλεκτρισμού και θερμότητας, η ενεργειακή αναβάθμιση κτηριακών εγκαταστάσεων και υποδομών, τα έξυπνα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και θερμότητας, οι αναπτυξιακές προοπτικές και οι επιπτώσεις από την αξιοποίηση των ΑΠΕ κλπ.
Έχει συγγράψει τέσσερα βιβλία στα ελληνικά και ένα στην αγγλική γλώσσα το οποίο κυκλοφορεί από διεθνή εκδοτικό οίκο, ενώ πρόσφατα απέσπασε τιμητική αξιολόγηση από την Association of College & Research Libraries, της American Library Association.
Στο διεθνή οίκο Scopus αξιολογείται με 32 εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κρίση, πλέον των 685 ετεροαναφορών και h-Index 16 (Μάιος 2022). Το 2020 επιλέχτηκε στη λίστα του Stanford ανάμεσα στο 2% των κορυφαίων καθηγητών – επιστημόνων παγκοσμίως.
Είναι ιδρυτικό μέλος της Μινώα Ενεργειακής Κοινότητας και μέλος της Ενεργειακής Κοινότητας Σίφνου. Ήταν ο βασικός συντελεστής για την υλοποίηση των σχεδίων ενεργειακής μετάβασης της Κάσου και της Σύμης, ενώ συνέβαλε στα αντίστοιχα σχέδια της Χάλκης και της Σάμου. Ήταν ο επικεφαλής μελετητής σε σειρά ερευνητικών – μελετητικών εργασιών υβριδικών σταθμών ηλεκτρικής ενέργειας σε ελληνικά νησιά (Σίφνος, Κάσος, Καστελόριζο, Σάμος, Αστυπάλαια, Κρήτη, Άγιος Ευστράτιος) και έργων ενεργειακής αναβάθμισης (Παγκρήτιο Στάδιο, Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, Δημαρχεία Ρεθύμνης και Κάσου, Σχολικά Κτήρια σε όλη την Ελλάδα κλπ).

elΕλληνικά